I ♥ Oetels

Hiya! (typisch Schots voor hoi :)) - ofwel Lieve Allemaal,

20 maart 2019 was het dan zo ver: de dag dat we gingen emigreren! Nou ja, ik dan ;) (Carina dus, maar dat hadden jullie vast al begrepen door de inmiddels epische foto en het feit dat Erik ietsiepietsie minder praatgraag is dan ik :P)

Dus: op naar Edinburgh! Om 14.30 vertrok onze vlucht en Erik ging me met heel veel liefde afzetten :D. Superfijn! Vooral ook omdat het afscheid nog even werd uitgesteld, maar dat even daargelaten ;). Het eindelijk kunnen laten zien en proeven van dit mooie land was fantastisch! Na een helse vlucht voor Erik - iets met oren en half ontplofte hoofden - waren we veilig geland in Edinburgh waar we, heel sjiek, direct werden opgehaald om onze huurauto te kunnen meenemen vanaf de standplaats een km verderop. Voor het eerst 'omhoog' naar Inverness in de auto dus i.p.v. met de bus én met Erik! Er zijn ergere manieren om een 3,5 uur durende autoreis te doen (we zijn gewoon blijven rijden hoor :P).

In het pittoreske Pitlochry zijn we even gestopt voor wat fish and chips en uiteindelijk waren we rond 23.00 in Inverness! Het uitzicht was trouwens in het donker ook fantastisch! Er lag superveel sneeuw op de bergen in het Cairngorms National Park, wat natuurlijk licht gaf onder een enorm heldere sterrenhemel. De sterren in Schotland zien er trouwens anders uit dan in Nederland: je ziet ze dichterbij, ze zijn wit in plaats van gelig en tegen een pikzwarte achtergrond in plaats van donkerblauw én... superhelder! Hihi ik hou van Schotse sterren ;)

De kamer in het hostel was prachtig! De mensen in het hostel hadden ons met korting de beste tweepersoonskamer gegeven waardoor we het mooiste uitzicht hadden op de Ness River (die leidt naar Loch Ness) en Inverness. Doordat we in het hostel zaten, konden we zelf koken, maar je begrijpt natuurlijk wel dat wij lekker vakantie hebben gevierd :D - hihi uit eten elke avond is best leuk! 

De volgende dag zijn we meteen gaan regelen. Bij het kantoor in Inverness bleek dat ik mijn National Insurance number (soort Schots BSN nummer) in Aberdeen moest aanvragen, dus daar zou ik dinsdag meteen naartoe gaan (treinreisje van 2,5 uur, maar dan zie je ook nog wat van de kust van Schotland ;)). Daarna was het tijd om Erik Beauly te laten zien: hihi hij was lichtelijk teleurgesteld, omdat hij door al mijn verhalen ietwat het idee had gekregen dat er spontaan sterren uit de lucht zouden vallen, maar hij vond het wel heel leuk :). In het hotel kreeg ik meteen mijn job interview en werd ik aangenomen voor 3 diensten in de week. We zouden kijken hoe het zou lopen en als ze me vaak voor een extra dienst nodig zouden hebben, kon ik altijd terugschalen naar 2 diensten. Toppie! Ik kon mijn koffer daar laten, echt fantastisch! Ook mijn fluit en laptop, wat natuurlijk ook niet mis was. En... omdat ik pas per 1 mei mijn appartement in kon, boden ze me een kamer aan in een van de staffrooms! Echt superfijn!

In de tussentijd (moest even wachten tot de receptionist klaar was) hebben we ons eerste uitstapje gemaakt in Schotland (was ook mijn eerste na al die huisbezoeken en gewoon in de stad rondlopen om te zien of ik er wilde wonen - afgezien van de wandeling in het Cairngorms National Park in december, maar dat is anders :P): we zijn naar Rogie Falls geweest in Strathpeffer. WAUW! En dan heb ik het in eerste instantie over de autorit. We reden Beauly uit en direct reden we door de velden. De zon scheen, het was heerlijk weer, en daar reden we dan, met aan weerszijden het groenste gras wat je ooit had gezien, over een echt countryside weggetje naar boven, de Highlands in. Achter de grasvelden zag je in de verte de rest van de Highlands liggen. *Zucht* Idyllisch gewoon. Zo fijn om hier met de auto en met Erik te zijn! De waterval was ook prachtig. De weg er naartoe leidde ons tot fantastisch uitzicht over het water en de bossen. Ik voel me zo bevoorrecht om hier te mogen wonen! 

's Avonds zijn we heerlijk uit eten geweest en heb ik voor het eerst Haggis gegeten. Voor de mensen die niet weten wat Haggis precies is: het is orgaanvlees van het lam, vermalen tot gehakt en met allerlei kruiden toegevoegd. Deze versie was omgeven door filodeeg tot een soort kroket en daar kreeg ik er 3 (:D) van in échte whiskeysaus. WAUW! Het bord was nog net niet afgelikt ;). Sindsdien ben ik trouwens een keer teruggeweest puur en alleen om de kroketten nog een keer te eten (en boos dat ik was omdat ik er 2 kreeg - hihi kan het me goed voorstellen dat ze hard gaan en de kok er die dag minder overhad hoor). Erik zat heerlijk aan de ale (Carina verder niet, want die drinkt af en toe een slokje - tomtiedom, waar ging toch ineens dat halve ale glas heen?) en ik had als toetje een whiskey: Lagavulin 16, mijn lievelings, natuurlijk. Ik heb Erik aan de whiskey gekregen en bestelde een Tomatin voor hem, die ik ook als allereerste whiskey heb gehad en die wat makkelijker is om voor het eerst te drinken...

Kort whiskeylesje: men heeft mij verteld dat wanneer je begint met het drinken van whiskey, het belangrijk is dat je een zo makkelijk mogelijke smaak pakt. Hoe minder ingredienten, hoe makkelijker. In Edinburgh op 27 december 2018 (never forget your first whiskey ;)) zette de barman me daarom een Tomatin voor. Van daaruit ben ik steeds complexere smaken gaan proberen en als 4e whiskey kwam ik uit bij de Lagavulin 16, die blijkbaar een stuk complexer is (maargoed, na 4 keer ben je ook een echte pro :D). Voor veel mensen véél te sterk, maar hij brandt zo lekker en is supervol van smaak! In Nederland is het Juttertje mijn favoriete drankje en daar lijkt deze qua whiskey op voor mij. Ik had het Juttertje omschreven bij de barman en die vertelde toen het verhaal over hoe hij op zee had gewerkt en helemaal verkleumd heerlijk werd opgewarmd door de Lagavulin 16. Dat verhaal was zo vergelijkbaar met het verhaal over de jutter die helemaal verkleumd over het strand loopt en opgewarmd wordt door het Juttertje, dat ik hem wel moest proberen. Schot in de roos! (hihi letterlijk) - niet zo'n Schot in de roos was de Tomatin voor Erik: hij gaf nog net niet over op tafel... (hebben ze gewoon whiskey door de gootsteen gespoeld: oh!!!) Maargoed, wel heel tof dat ie het heeft geprobeerd, toch?

Na een heerlijke nacht was het terugrijden geblazen naar Edinburgh. Ik zou Erik afzetten op het vliegveld en een uur later weer met de bus terugrijden naar Inverness. Het was het helemaal waard! Na een heerlijk regenachtige rit (hihi het regent wel eens hoor, alleen zijn de verhalen die ik van de Nederlanders heb gehoord vrij overtrokken :P) heb ik op het vliegveld mijn terugvlucht voor een weekendje Nederland geboekt. 3 weken was de wens, maar door prijzen en andere omstandigheden, hebben we er toch 5 van gemaakt, dus op vrijdag 26 april zou ik weer naar Nederland vliegen. Dat dat toch 2 weken eerder zou worden, omdat ik Erik zo zou missen, wist ik toen nog niet... maar dat is een ander verhaal ;). 

Ik ben ontzettend dankbaar dat ik door Erik ben afgezet op ons emigratieavontuur en uiteraard dat ik hem alweer heel snel in mijn armen heb kunnen sluiten. 

Voor nu heel veel liefs van ons en tot de volgende ronde (ik praat jullie wel bij hoor!)

xoxo Carina